Source:ከአፈንዲ ሙተቂ
ጫት ከየት እንደተገኘ ማወቅ ትፈልጋላችሁ?፤ እንዲያ ከሆነ አንድ የሀረሪ “መለሳይ” የነገሩኝን ጣፋጭ ወግ እንካችሁ ልበላችሁ (“መለሳይ” ሲባል “ጨዋታ አዋቂ”፣ “መለኛ”፣ “ብልሃተኛ” እንደማለት ነው-በሀረሪ ቋንቋ)፡፡
ኢስከንደር (እስክንድር/አል-ኢስከንደር/አሌክሳንደር) ይባላሉ፡፡ እዚሁ ምስራቅ ኢትዮጵያ ነው የኖሩት፡፡ የመሬቱን ዓለም ሁሉ በእግር በፈረስ አዳርሰውታል፡፡ አንድ ያላዩት ቦታ፤ ያልጎበኙት ሰፈር የለም፡፡ የምድሩ ሲሰለቻቸው የሰማዩን ለማየት ተመኙ፡፡ ግን በምን ይውጡ፡፡ መሰላል የላቸው፣ ክንፍ የላቸው፣ አስማት የላቸው… በምንይሞክሩት እንግዲህ?
ድንገት ተኝተው ሲያስቡ አንድ ብልሃት ታያቸው፡፡ “ለምን ባዝራ ፈረሴን በንስር አሞራ አላስጠቃትም? ክንፍ ያለው ውርንጭላ አትወልድልኝ ይሆን?” አሉና ራሳቸውን ጠየቁ፡፡ በነገሩ ሲያስቡ ከቆዩ በኋላ አንድ ቀን ውጥኑን ለመተግበር ቆርጠው ተነሱ፡፡ እንዳሰቡትም ባዝራቸውን በንስር አስጠቁ፡፡ ባዝራዋም ምን የመሰለ ባለ ሁለት ክንፍ ቦራ ፈረስ ዱብ አደረገች፡፡
ድንገት ተኝተው ሲያስቡ አንድ ብልሃት ታያቸው፡፡ “ለምን ባዝራ ፈረሴን በንስር አሞራ አላስጠቃትም? ክንፍ ያለው ውርንጭላ አትወልድልኝ ይሆን?” አሉና ራሳቸውን ጠየቁ፡፡ በነገሩ ሲያስቡ ከቆዩ በኋላ አንድ ቀን ውጥኑን ለመተግበር ቆርጠው ተነሱ፡፡ እንዳሰቡትም ባዝራቸውን በንስር አስጠቁ፡፡ ባዝራዋም ምን የመሰለ ባለ ሁለት ክንፍ ቦራ ፈረስ ዱብ አደረገች፡፡
ኢስከንደር ግለገሉን ስጋ ብቻ እየመገቡት አሳደጉት፡፡ ከዚያ የተወጠነው ሊተገበር ተወሰነ፡፡ ወደ ሰማይ መውጣት! እውነትም ቻሉበት፡፡ ይህ እንዴት የሆነ መሰላችሁ?
ፈረሱ ስጋ ብቻ ነው የሚባለው ብዬም አይደለም? ግን ሲጋልብ እንዳሻው ነው፡፡ ቢፈልግ መሬት ላይ “ሳብ ሳብ..” ይላል፣ ቢፈልግ አየር ላይ ይበራል፡፡ ኢስከንደር ወደ ሰማይ መውጣት ሲፈልጉ ኮርቻው ላይ ወጡና ኮረኮሩት፡፡ ፈረሱ አየር ላይ መብረር ጀመረ፡፡ ኢስከንደር በእንጨት ላይ የተሰቀለ ስጋ ከፊቱ አንጠለጠሉለት፡፡ ፈረሱ ስጋውን አገኘሁት ሲል ኢስከንደር እንጨቱን ወደ ሰማይ ከፍ አደረጉት፡፡ ፈረሱ ስጋውን ለማግኘት እንደገና ወደ ሰማይ ብርር! ኢስከንደርም ስጋውን ከፍ! ፈረሱ ስጋውን ለማግኘት ወደ ሰማይ ብርር! እንደገና ኢስከንደር ስጋውን ከፍ! ፈረሱ ብርር!
ፈረሱ ስጋ ብቻ ነው የሚባለው ብዬም አይደለም? ግን ሲጋልብ እንዳሻው ነው፡፡ ቢፈልግ መሬት ላይ “ሳብ ሳብ..” ይላል፣ ቢፈልግ አየር ላይ ይበራል፡፡ ኢስከንደር ወደ ሰማይ መውጣት ሲፈልጉ ኮርቻው ላይ ወጡና ኮረኮሩት፡፡ ፈረሱ አየር ላይ መብረር ጀመረ፡፡ ኢስከንደር በእንጨት ላይ የተሰቀለ ስጋ ከፊቱ አንጠለጠሉለት፡፡ ፈረሱ ስጋውን አገኘሁት ሲል ኢስከንደር እንጨቱን ወደ ሰማይ ከፍ አደረጉት፡፡ ፈረሱ ስጋውን ለማግኘት እንደገና ወደ ሰማይ ብርር! ኢስከንደርም ስጋውን ከፍ! ፈረሱ ስጋውን ለማግኘት ወደ ሰማይ ብርር! እንደገና ኢስከንደር ስጋውን ከፍ! ፈረሱ ብርር!
ከዚያ የት ይደርሳሉ መሰላችሁ?…. “ጀንነት” (በክርስቲያኖች እይታ መንግሥተ ሰማያት)!!! አቤት ሽታዋ... አቤት አጸዷ! ኢስከንደር ለዚህ ያበቃቸውን አምላክ እያመሰገኑ ከፈረሳቸው ወረዱ፡፡ ስጋውን ጣሉለትና በጀንነት ቁጥቋጦ ላይ እንደነገሩ ሸብ አደረጉት!! ከዚያም የጀንነት ጉብኝታቸውን ጀመሩ… አዩት ፍራፍሬውን! ቱፋህና ኢነቡን! ተምርና ዘይቱኑን! በጨፌዋ ላይ እየተራመዱ ሲያደንቁት ዋሉ፡፡
በድንገት ግን የጀንነት መሌይካ (መልአክ) መጣባቸው! አቤት ግዝፈቱ! አቤት ክንዱ! አቤት ዐይኑ! ኢስከንደር ፈሩት! መሌይካው ሳይዛቸው ወደ ፈረሳቸው በረሩ፡፡ ከታሰረበት ቁጥቋጦ እንኳ ሳያላቅቁት ከኮርቻው ላይ ጉብ አሉበት፡፡ አንዴ ቢኮረኩሩት ፈረሱ ወደ መሬት ብርርር አለ! ኢስከንደር ልባቸው እንደ ከበሮ እየመታ ከቤታቸው ደጃፍ ደረሱ፡፡ “ተመስገን አሉ!” አሉ ኢስከንደር:: “ሳይቸግረኝ ሰማይን አያለሁ ብዬ ያለ ጊዜዬ ልሞት?” አሉ ተጓዡ ኢስከንደር፡፡
ከዚያም በረዥሙ “እፎይ” ብለው ፈረሳቸውን ሊያስሩ ገመዱን ዘርጋ ሲያደርጉት በጀንነት ውስጥ ከታሰረበት ቁጥቋጦ የተቀነጨቡ አራት “ሀባ” ቅጠሎችን አገኙበት፡፡ ቅጠሉን ቢያዩት ከዚያ በፊት የማያውቁት ዐይነት ነው፡፡ እስቲ ከበቀለ ልሞክረው አሉና ከጓሮአቸው ውስጥ ወረወሩት፡፡ ከሶስት ወር በኋላ ምን የመሰለ ለምለም ተክል!! ኢስከንደር ከተክሉ ቅጠሎች ላይ ቀንጥሰው ሞከሩት፡፡ አቤት ሲያጫውት! አቤት ሲያስጨፍር! አቤት ሲያስደስት! አቤት ሲያመረቅን! ሂልዋ! ያ ሰላም! ያ ሰላም!
በዚህን ጊዜም ኢስከንደር “ሰው ሁሉ እየቀነጠሰው ጨዋታውን ያሳምርበት ዘንድ ይህንን ውድ ተክል “ጫዋት” ብዬዋለሁ” አሉ፡፡ ስያሜው እኛ ዘንድ ሲደርስ “ዋ” ጠፍታለት “ጫት” ብቻ ሆነና ቀረ፡፡ ወዳጄ! እንግዲህ ጫት እንዲህ ነው የተገኘው፡፡ ለኢስከንደር ትልቅ “ሰዋብ” እየለመንን ጫታችንን እንቃም፡፡
--------
(ሀረሪዎች የመጨረሻውን አንቀጽ አያውቁትም፡፡ መደምደሚያው ያምር ዘንድ እኛ ነን የጨመርንበት፡፡ ለዚህም ከፍያ አንጠይቃችሁም፡፡
በነገራችን ላይ “እኛ” ማለትን ለጃንሆይ ያስተማርነው “እኛ” ነን፡፡ ስለዚህ የጃንሆይን አባባል ሰረቃችሁ ብላችሁ የኮፒራይት ጥያቄ አታንሱብን)፡፡
No comments:
Post a Comment